Autor: Kancelaria

Tymczasowe aresztowanie może nastąpić tylko na mocy postanowienia sądu. W postępowaniu przygotowawczym stosuje je sąd rejonowy na wniosek prokuratora, w którego okręgu prowadzi się postępowanie, a w wypadkach nie cierpiących zwłoki także inny sąd rejonowy. Po wniesieniu aktu oskarżenia tymczasowe aresztowanie stosuje sąd, przed którym sprawa się toczy.

Przesłanki zastosowania tymczasowego aresztowania:

• zachodzi uzasadniona obawa ucieczki lub ukrywania się podejrzanego, zwłaszcza wtedy, gdy nie można ustalić jego tożsamości albo nie ma on
  w kraju stałego miejsca pobytu,
• zachodzi uzasadniona obawa, że oskarżony będzie nakłaniał do składania fałszywych zeznań lub wyjaśnień albo w inny bezprawny sposób utrudniał postępowanie karne
• podejrzanemu grozi surowa kara gdy zarzut obejmuje popełnienie zbrodni lub występku zagrożonego karą pozbawienia wolności, której górna granica wynosi co najmniej 8 lat, albo gdy sąd pierwszej instancji skazał go na karę pozbawienia wolności nie niższą niż 3 lata,
• wyjątkowo gdy zachodzi uzasadniona obawa, że oskarżony, któremu zarzucono popełnienie zbrodni lub umyślnego występku, popełni przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu lub bezpieczeństwu powszechnemu, a zwłaszcza gdy popełnieniem takiego przestępstwa groził.

Wyłączenie stosowania tymczasowego aresztowania:

Jeżeli szczególne względy nie stoją temu na przeszkodzie, należy odstąpić od tymczasowego aresztowania, zwłaszcza gdy pozbawienie oskarżonego wolności:

• spowodowałoby dla jego życia lub zdrowia poważne niebezpieczeństwo,
• pociągałoby wyjątkowo ciężkie skutki dla oskarżonego lub jego najbliższej rodziny.

Celem zastosowania środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania jest zabezpieczenie prawidłowego toku postępowania,
a wyjątkowo także w celu zapobiegnięcia popełnieniu przez oskarżonego nowego, ciężkiego przestępstwa. Można je stosować tylko wtedy, gdy zebrane dowody wskazują na duże prawdopodobieństwo, że oskarżony popełnił przestępstwo. W przepisie chodzi o „duże prawdopodobieństwo” a więc o prawdopodobieństwo graniczące z pewnością odnośnie winy i sprawstwa.

Nasza Kancelaria reprezentuje klientów zarówno na wczesnym etapie postępowania przygotowawczego, gdy prokuratura kieruje wniosek
o zastosowanie tymczasowego aresztowania, jak również w sytuacji, gdy klient jest już osobą tymczasowo aresztowaną. Jest to wówczas szczególnie trudny okres zarówno dla podejrzanego jak i jego rodziny, z uwagi na brak możliwości skontaktowania się z członkiem rodziny. Wówczas obrońca jest jedyną osobą, która ma kontakt z tymczasowo aresztowanym, zapewniając nie tylko wsparcie prawne, ale również psychiczne. Pomoc obrońcy może skutkować nie zastosowaniem tymczasowego aresztowania, uchyleniem tymczasowego aresztowania, bądź nie przedłużeniem tymczasowego aresztowania. Kancelaria służy Państwu pomocą.

adw. Mateusz Oleniacz

System dozoru elektronicznego (SDE) pozwala osobie skazanej na odbycie kary w warunkach wolnościowych, w miejscu jej zamieszkania, przy zastosowaniu systemów elektronicznych ograniczających jej swobodę poruszania się i zmiany miejsca pobytu. Polega to na założeniu na nogę (czasami na rękę) skazanego, niekrępującego nadajnika radiowego (podobnego do dużego zegarka) oraz montażu w miejscu zamieszkania urządzenia monitorującego.
Osoba objęta dozorem w godzinach określonych przez sąd powinna znajdować się w miejscu zamieszkania, a o każdym naruszeniu zasad (harmonogramu) powiadamiany jest natychmiast sędzia i kurator zawodowy. Podkreślenia wymaga fakt, że system dozoru elektronicznego pozwala, mimo pewnych ograniczeń, na prowadzenie w miarę normalnego życie osobistego, w szczególności na utrzymywanie więzi z rodziną, naukę i świadczenie pracy.
Sąd może udzielić zezwolenia na odbycie kary w tym systemie osobom skazanym na karę pozbawienia wolności (w tym również osobom, wobec których orzeczono karę zastępczą za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe) nieprzekraczającą jednego roku i 6 miesięcy, posiadającym miejsce stałego pobytu (nie musi to być miejsce zameldowania) oraz zgodę osób pełnoletnich wspólnie z nimi zamieszkujących. Sąd wymaga również zgody właściciela lokalu – osoby fizycznej – jeżeli lokal ten został np. wynajęty. Należy pamiętać, że warunek jednego roku i 6 miesięcy dotyczy również sumy dwóch lub więcej niepodlegających łączeniu kar pozbawienia wolności, które skazany ma odbyć kolejno.
Nasza Kancelaria przeprowadza postępowanie o udzielenie zezwolenia na odbycie kary pozbawienia wolności w SDE od spotkania z klientem (również, gdy klient jest już osadzony w zakładzie karnym) do rozprawy w przedmiocie zastosowania SDE.

adw. Mateusz Oleniacz